Bijverdienste: proefkonijn

Ik ontmoet Maarten, een derdejaarsstudent gitaar aan het conservatorium van Antwerpen, in de Research Unit waar hij verblijft om een medicijn te testen. Om geld bij te verdienen werkt Maarten niet zoals andere studenten bij een bakker of horecazaak, hij test medicijnen. De unit is niet echt gezellig, er hangt een ziekenhuissfeer en – geur. We zitten in een grote zaal, de ontspanningszaal. Er staat een tv, 2 zetels en enkele tafeltjes met stoelen. We nemen plaats aan één van de tafels. Naast ons spelen 2 mannen van ongeveer 25 jaar een gezelschapsspel. Het is er opmerkelijk stil.


Maarten, hoe kwam je in contact met de onderzoeksgroep?
MAARTEN: ‘Ik zag een advertentie van een Research Unit in de gratis krant ‘Metro’ met een oproep om je kandidaat te stellen om een medicijn te testen. Ik weet niet meer om welk medicijn het juist ging. Ze zijn continu op zoek naar vrijwilligers om aan studies deel te nemen. Ik heb de unit telefonisch gecontacteerd om mezelf op te geven als vrijwilliger. Ze hebben me wat informatie verschaft over de criteria waaraan je moet voldoen zoals bijvoorbeeld je levensstijl, eetgewoonten e.d. Later kreeg ik een brief dat ik in aanmerking kwam voor een bepaalde studie. Op deze brief stond alle informatie over de studie, een nummer van het call center en het tijdstip waarop je mag beginnen bellen. Ik was bij de eerste bellers dus ik stond meteen op de deelnemerslijst.’
Wat overtuigde je om je als vrijwilliger op te geven?
‘Je wordt natuurlijk goed vergoed, maar je levert ook een belangrijke maatschappelijke bijdrage. Als medicijnen niet worden getest op mensen nadat het op dieren getest is dan komen ze niet op de markt. Je helpt de wetenschap er dus ook mee vooruit. En ze doen ook uitgebreide gezondheidstest. Als je mag deelnemen ben je zeker dat je gezond bent!’ (lacht)

Neem je vaak deel aan klinisch onderzoek?
‘Sinds de eerste keer dat ik heb deelgenomen aan een onderzoek doe ik gemiddeld één onderzoek per jaar in verscheidene centra of ziekenhuizen. De eerste keer was bij de Research Unit van het Stuyvenberghziekenhuis in Antwerpen (beheerd door SGS, een internationaal bedrijf dat marktleider is inzake onderzoek, inspectie, testen en certificeren). We werden getest op een geneesmiddel ter behandeling van arteriosclerose of slagaderverkalking. Het jaar nadien heb ik voor de tweede keer deelgenomen aan een onderzoek, eveneens in het Stuyvenberghziekenhuis. Dit keer werd er een geneesmiddel getest dat gebruikt zou worden bij de behandeling van reumatoïde artrose. Nog een jaar later ben ik reserve geweest in zowel de Drug Research Unit in Gent (eveneens beheerd door SGS) als in de Johnson & Johnson Clinical Pharmacology Unit, een afdeling van het ZNA Jan Palfijn te Merksem. Reserve zijn houdt in dat je de eerste dag van het onderzoek mee binnengaat in de unit en blijft tot gemiddeld twee uur nadat de eerste medicatie wordt toegediend. In het geval dat er iemand niet komt opdagen of iemand slecht reageert op het geneesmiddel kan je daar als reservevrijwilliger voor invallen. Hoeveel reservevrijwilligers er voorzien zijn voor elk onderzoek weet ik niet. Ik zit ook in het vrijwilligerbestand van Xendo te Groningen, Nederland. Daar heb ik me eens ingeschreven voor een onderzoek, maar dat doe ik niet meer. Ik moest een veel te grote afstand afleggen. Ik houd het liever dichter bij huis.’

Interesse om mee te doen aan medische proeven? Check Clinilife: http://www.clinlife.be/

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *