Frederique De Ridder is klaar voor de titel van ‘Juf Frederique’.
Ooit stond Frederique (39) op het punt zich in te schrijven voor de opleiding kleuterleidster. Een non die vernam dat Frederique drums speelde, blafte haar toe: “Drums? Dàt is géén instrument!”. Ontdaan droop Frederique af. Ze schreef zich in voor de richting psychologie. Twintig jaar later, na een succesvolle carrière, gaat ze alsnog haar droom waarmaken. Ze is klaar voor de titel van ‘Juf Frederique’.
“Ik werd assistent in de psychologie, solliciteerde 1 keer en had meteen een job. Ik vervulde vooral administratieve taken en deed dus niet waarvoor ik eigenlijk was opgeleid.” Frederique kweet zich meer dan 14 jaar plichtsgetrouw van haar taken, maar het onderdrukte gevoel over haar jeugddroom stak de kop op. “Ik ben bijna 40 en dat is blijkbaar een bijzondere leeftijd: je begint te reflecteren over het leven. Ik vroeg om een heroriëntering binnen mijn organisatie, maar dat zat er niet in. Er kwam ook een nieuwe baas, met wie ik liever niet samenwerkte. Toen mijn lichaam me vervolgens dwong om ziekteverlof te nemen (Frederique kampte met een blokkering in de nek), werd het me stilaan duidelijk: Ik zat op een kantelmoment in mijn leven.” Dat er iets moest veranderen, was duidelijk. Ofwel ging ze voor 100% acceptatie van de situatie en bleef ze tot haar pensioen op die plek, of ze zette er een punt achter en ging opnieuw studeren.
Fiets gepakt, knoop gehakt
Ik kwam op gesprek bij een pop-up workshop van Zowerkthet.be met mijn bezorgdheden in het achterhoofd. Ik sprak niet over mijn onderwijsdroom tegen de coaches, ik hield het nog altijd een beetje voor een illusie. Nuchter bekeken was het immers ook te gek voor woorden: ik zou mijn anciëniteit en àl mijn voordelen weggooien! En ik zou uit mijn comfortzone moeten stappen…
De coaches van Zowerkthet.be openden echter mijn ogen. Ik deed een aantal tests en de keuze voor onderwijs kwam, zonder dat ik er met één woord over had gerept, tot twee keer toe naar boven drijven. Ik was dolblij met die bevestiging! Toen ik op mijn fiets stapte, nam ik de beslissing: kleuterleidster zou ik worden. Er viel een last van mijn schouders, ik zweefde haast naar huis. Er spookte onderweg slechts 1 vraag door mijn hoofd: “Hoe moet ik dit in godsnaam aan mijn baas vertellen…”
Grommende carrièretijgers
De man van Frederique was niet verbaasd met de beslissing en steunde haar meteen. Hij stelde zich enkel de vraag of ze deze nieuwe uitdaging leuk zal blijven vinden. Zelfs haar kinderen waren wild enthousiast. “Ze staan al te popelen om me te helpen en dromen van bezoekjes aan hun mama/juf op school.” De carrièretijgers in haar omgeving daarentegen fronsten de wenkbrauwen. “Hoe kun je die mooie job opgeven om ‘maar’ kleuterleidster te worden?” Andere vrienden vinden het écht iets voor Frederique. Ze weten dat Frederique kinderen puur, eerlijk, direct en ongedwongen vindt. En dat ze intens van die aspecten houdt. “Ze zien me thuiskomen in die job.”
Nu of nooit
Intussen valt alles in de plooi. Nu het M-decreet ten tonele komt in het onderwijs, ziet Frederique haar kans om expertise te koppelen aan haar jeugddroom. “Het is toch duidelijk? Die carrièreswitch moest nu of nooit! Ik voel dat er een sfeer van vrijheid, creativiteit en oprechtheid in mijn klasje gaat hangen. ”
Geef een reactie