Quiet quitting is een sentiment dat vooral leeft onder Gen Z. Jonge mensen hebben gezien hoe hun ouders zich afbeulden voor hun baas en kiezen nu een ander pad. Ze nemen geen ontslag, maar nemen zich voor om alleen nog het hoogstnodige te doen op hun werk: geen overuren, geen extra taken.
“A higher paycheck? I’d rather watch the sunset”, kopte The Guardian onlangs. De term quiet quitting duikt plots overal op. Waar het vandaan komt, is onduidelijk, zoals dat wel vaker gaat met internetbewegingen, maar volgens kenners zou de Chinese #TangPing-beweging er voor iets tussenzitten. Het betekent zoveel als ‘stilliggen’ en is een reactie op de krimpende Chinese arbeidsmarkt en het feit dat van jongeren verwacht wordt dat ze steeds langere dagen kloppen.
De paradox van quiet quitting
In tegenstelling tot The Great Resignation betekent quiet quitting niet dat je je ontslag geeft, maar wel dat je niet meer tot het uiterste gaat voor je job. Jongeren die aan quiet quitting doen, willen zich geen zorgen maken om succes of de plaats die ze innemen op de carrièreladder. Het idee is dat je zo weinig als mogelijk werkt zonder dat je daardoor je ontslag krijgt. Er is echter geen statistisch bewijs dat aantoont dat veel mensen die trend ook effectief in de praktijk brengen. Het is een interessante paradox: terwijl iedereen praat over quiet quitting zijn er allicht maar weinigen die het ook echt doen.
Hoe een meme de tijdsgeest vat
Volgens managementprofessor Frederik Anseel heeft quiet quitting dezelfde functie als een meme. “Een meme is niet alleen een beeld dat viraal gaat op sociale media”, schreef Anseel in een rubriek in De Tijd. “De originele definitie van een meme is een idee, een manier van denken die zich razendsnel verspreidt en gemeengoed wordt. The Great Resignation, quiet quitting, lying flat: het zijn allemaal culturele memes die een gigantische aantrekkingskracht hebben omdat ze vatten wat we voelen, maar niet onder woorden kunnen brengen.”
Die memes dienen volgens Anseel om teleurstelling en protest te kanaliseren, zelfs al voeren we dat protest nooit echt uit. “Jarenlang was ‘engagement’ het dominante thema binnen bedrijven: meer moeite, meer teamwerk, betere resultaten,.. Werknemers die het beste van zichzelf gaven, zouden beloond worden met persoonlijke groei: het ultieme recept voor succes”, legt Anseel uit. “Maar dan kwam de pandemie, de inflatie en de dreiging van de klimaatcrisis. Werknemers beseften dat die beloofde groeimogelijkheden misschien nooit concreet zullen worden, dus zetten ze zich af tegen die oude werkwaarden.”
Waarom quiet quitting gezond is
De populariteit van termen als quiet quitting heeft ervoor gezorgd dat de HR niet meer focust op termen als ’toewijding’ en ‘engagement’, maar op ‘welzijn’ en ‘inclusie’. En dat is uiteraard goed. Quiet quitting heeft een negatieve bijklank en zou alleen maar bewijzen dat de nieuwe generaties een afkeer hebben van werken. Maar eigenlijk is het gezond om die ‘overwerkcultuur’ die hun ouders tot een burn-out dreven, in vraag te stellen. De populariteit van quiet quitting kan werknemers én werkgevers doen stilstaan bij het belang van een gezondere bedrijfscultuur en een betere work-life balance. De essentie van quiet quitting is niet om 17u stipt je computer afsluiten. Het gaat om werknemers die een betere levenskwaliteit nastreven en hun prioriteiten herbekijken. Een beetje quiet quitting in praktijk brengen, is dus eigenlijk heel gezond.
Wil je meer weten over wat een gezonde werkcultuur is, en hoe je de grens tussen werk en privé het beste bewaakt? Surf dan naar www.zowerkthet.be
Geef een reactie